Deel deze inhoud:
Drie seizoenen lang vocht de club van voorzitter Dirk Daemen in de nationale reeksen tegen de degradatie. Vorig seizoen kon Witgoor Dessel een afdalen naar eerste provinciale niet meer verhinderen. Al tijdens de winterstop vorig seizoen, maakte het clubbestuur werk van de uitbouw van het team. Toen met het idee, om ook het volgende seizoen nog in derde klasse aan de slag te kunnen. Dit gebeurde voornamelijk met een Nederlandse insteek. Op aandringen van nieuwbakken coach, Jeroen Van de Kerkhof, kon een spits als Max Van den Akker ingehaald worden. Max en Witgoor, ofwel de story van gelijklopende ambities.
Een luidruchtige spionkop als de Yellow Green Warriors scandeerde dit seizoen al meermaals de naam van Max. De zoon van ex-wielrenner John, kwam ter wereld met het balletje in de maag. Even ging hij het ook als wielrenner proberen. Niet zonder succes overigens, maar de liefde voor het balspelletje bleek uiteindelijk toch te groot. De spits, die wat graag die doelpuntjes nette, stootte bij ex-club Una echter op te weinig geloof in het kunnen van de nu 24-jarige aanvalsleider. De drang om het ongelijk van Una te bewijzen, loopt haast als een rode draad door zijn carrière.
“Op cruciale fasen in mijn loopbaan, botste ik dus bij ex-club Una op een gebrek aan vertrouwen in mijn kunnen. Zo belandde ik bij andere clubs, waar ik toch wel het vertrouwen van de technische staf kreeg en ook tot een doelpuntenmachine kon uitgroeien. Ik hoopte nog altijd op een terugkeer naar Una, waar ik mijn gelijk wilde bewijzen. Toen Una me ondanks negatieve rapporten eerder, toch terughaalde, kreeg ik eens te meer af te rekenen met een staf, die het niet zag zitten om me een basisplaats te geven.”
“Afgelopen winter kwam dan een telefoontje van Witgoor Dessel, waar Jeroen Van de Kerkhof als trainer aan de slag zou gaan. Hij kende me vanuit de jeugd bij Una, waar hij toen zelf aan de slag was. Toen al gaf hij aan, ooit met mij te willen werken als hij zelf ergens hoofdcoach zou worden”, licht Max zijn overgang naar België toe.
Witgoor Dessel heeft zich het aantrekken van de spits tot op heden nog niet beklaagd. Afgelopen weekend nog, scoorde hij tweemaal in de topper tegen Antonia en pakte Witgoor de leiding. Geelgroen wil dat seizoentje eerste provinciale wel gebruiken om terug een fundering te bouwen, maar langer hoeft ook niet. “Gek, hoeveel supporters onze wedstrijden volgen en leuk om in zulk sfeertje te mogen spelen. Als het effe kan willen we graag weer hogerop en als ik daarbij beslissend kan zijn, graag. Ik heb het echt naar mijn zin hier en voel me gewaardeerd door iedereen binnen de club”, kijkt Max hunkerend uit naar de volgende maanden.
Foto: RV KFC Witgoor Dessel
