Deel deze inhoud:
Zaterdagavond trok Sportactua naar sporthal ‘De Vijfsprong’ voor de streekderby tussen Basket Lummen en Miners Beringen. Een strijd voor een finaleticket van de Beker van Limburg. Een nok- en sfeervolle sporthal. Het talrijk publiek kreeg een prachtige basketavond voorgeschoteld. Propaganda voor het provinciale basket. De jonge refs deden het zeer goed. Alleen bleef Wietse Jacobs achter met gemengde gevoelens. “Beste wedstrijd van het seizoen, maar geen finale!” Miners Beringen won met 67-74.
Jarenlang was Wietse Jacobs een klepper in het nationale basketbal. De laatste jaren koos hij voor het ambitieuze project van Basket Lummen. Met de Canadese-Houthalenaar Tom Johnson aan het roer mikte Lummen op de titel en bekerfinale van Limburg.
Evenwichtige, aangename partij!
Beide coaches hadden zowel aandacht voor hun defense als het aanvallende compartiment. Zo kreeg de aanhang mooi, aanvallend basketbal te zien. Van Heukelom opende met een bom en de broers Wietse en Siebe Jacobs lieten de bordjes op 7-0 flikkeren. Daarna schoten de boys van coach Mario Hendriks wakker. Onder impuls van een sterk duo Nowicki-Van Gorp gingen de Miners er even op en over (18-20 Q1).
In het tweede schuifje was het dan weer de thuisploeg die via klasbak Wietse Jacobs en een bedrijvige spelverdeler Tamsyr Dioumassi de achterstand kon wegwerken (34-30 bij de rust).
Na de koffie bleef er een klein verschil op het bord staan. Tot plots Van Gorp voor een kloofje kon zorgen (44-48). Echter van korte duur, want Lummen liet niet begaan (Q3 53-48).
Spanning troef in slotseconden!
Iedereen voelde aan dat de beslissing ging vallen in de slotminuten. Mauro Van Gorp zorgde voor 53-55, maar tot twee keer toe bracht Wietse Jacobs de bordjes weer in evenwicht (61-61). De slotminuut werd adembenemend spannend. Op 42 seconden van het einde een heerlijke bom van spelmaker Saul Pauls Asensio (67-68). Daarna een driepuntpoging van Wietse Jacobs op de ring. Een schot van Vanderheyden kwam uit de ring en vanop de vrijworplijn kon Beringen het afmaken.
Wietse, jullie blijven met lege handen achter. Pijnlijk, toch?
“Dit was onze beste wedstrijd van het seizoen, maar geen finale”, sprak de sympathieke Wietse Jacobs vlak na de wedstrijd. “Tegen een sterk Miners Beringen koos onze coach Johnson om weinig te roteren. Daarnaast was onze defense dik in orde. Dat bleek in ons seizoen enkele keren het probleem. Daarom staan we op een derde plaats.”
“Zodoende moeten we realistisch gezien die titelambities opbergen. De titelstrijd in eerste provinciale zal gaan tussen leider Miners Beringen en Hasselt B. Daarnaast grijpen we nu ook naast die bekerfinale. Bovendien de manier waarop is pijnlijk. Want we speelden zeer sterk in een geweldige sfeer.”
“Dit was vanavond het bewijs dat je in provinciale ook prachtig basketbal kan zien. Heb je niet genoten Guido? Toch wel, dan begrijp je mijn ontgoocheling. Vooral door enkele dubieuze beslissingen in de laatste 30 seconden.”
Met alle respect Wietse, maar de jonge refs waren in mijn ogen zeker niet slecht!
“Wil ik ook niet zeggen”, vervolgt bommenspecialist Jacobs. “Ze floten correct en we moeten het toejuichen dat jonge refs zulke belangrijke streekderby’s mogen fluiten. Want we hebben bij de jeugd duidelijk een te kort aan refs. Daarom zeker geen verwijten, maar je moet ook toegeven dat er in die laatste dertig seconden enkele twijfelachtige fouten werden gefloten. Ach, we moeten het natuurlijk niet op de refs gaan schuiven. Miners Beringen is een fantastische ploeg en wij hebben mooi basketbal gebracht. Daarnaast denk ik niet dat er één supporter zal klagen over het niveau. Akkoord, de ontgoocheling is groot, maar het basketbal heeft vanavond kunnen zegevieren.”
