Deel deze inhoud:
HUBO Heren 1e nationale starten zaterdag (weliswaar als leider) aan de play-downs in eerste nationale. Dit is een geheel nieuw gegeven voor de jonge garde van Tijl Habraken. In de voorgaande jaren was er steeds de kwalificatie voor de play-offs en die konden ontspannen aangevat worden. Nu is er steeds de dreiging voor degradatie en het is voorlopig onduidelijk hoe de HUBO-spelers zullen reageren als het eens een wedstrijd minder loopt. Een reden te meer voor Sportactua om afscheidnemend HUBO-T1 Tijl Habraken op te zoeken en hem te interpelleren over de aankomende nacompetitie.
Tijl, hoe komt het dat het dit seizoen niet gelukt is om je te kwalificeren voor de play-offs? Leg je nog even uit hoe de formule van de play-offs in mekaar steekt?
Eerste het makkelijkste antwoord: de formule play-offs/play downs. Na de reguliere competitie spelen de eerst 6 ploegen voor de titel in eeste nationale en mogeljke promotie naar de SHL. De 4 overige ploegen spelen voor het behoud. Afhankelijk van de ranking na de competitie start je met een bepaalde bonus.
Dat we de play-offs niet gehaald hebben heeft meerdere redenen:
Een eerste reden is het niveau in de reeks. Deze is dit jaar gemiddeld een pak hoger dan de voorbije jaren. Hierdoor moesten we zelf een hoger niveau halen dan de voorbije jaren maar dit is niet altijd even goed gelukt. De leeftijd van de kern is één van de redenen hiervoor. De kern blijft zoals de voorbije jaren zeer jong en deels zeer onervaren op het seniorenniveau. Dit zorgt automatisch voor meer prestatieschommelllingen.
Een andere grote reden is het samen trainen van de ploeg. Al vanaf het begin van het seizoen hebben we door omstandigheden niet veel als complete ploeg kunnen trainen. Tijdens de voorbereiding meerdere jongens weg met de nationale jeugdselecties. Hierdoor was het moeilijker om automatismen te kweken. Doorheen het seizoen zijn er jongens die (o.a. door studies) op andere locaties trainen en was het samen trainen niet evident. Kortom, iedereen traint zoals het moet en afgesproken werd maar zelden samen als één groep. Ook het feit dat je een tweede ploeg bent in een club zorgt ervoor dat je bij blessures voor trainingen, spelers moet afstaan, … aan de eerste ploeg. Dit zijn allemaal factoren die het lastig maken om als team te presteren. De indviduele prestaties zijn bij veel spelers sterk verbeterd maar als team zijn er te weinig automatismen.
En dan een laatste reden is een belachelijk forfait dat we hebben gekregen tegen Atomix. Omdat een kinesist bij ons op de bank zat die blijkbaar niet was aangesloten kregen we na een gewonnen wedstrijd een forfait aangesmeerd. Een trieste zaak: zeker als je weet dat Izegem 2 jaar geleden in volle titelstrijd hetzelfde meemaakte (nota bene tegen ons) en na beroep enkel een boete kreeg (wat volgens mij de enigste juiste beslissing is). Ons beroep heeft tot niets geleid en dat is zeer jammer.
Je start als leider met vier punten, ik neem aan dat de eerste wedstrijd reuze-belangrijk is voor de gemoedstoestand van de spelers.
De start van deze eindronde is uiteraard zeer belangrijk, met een goed gevoel starten is uiterst belangrijk. De bonus die we hebben bij aanvang van de play-offs mogen we absoluut niet weggooien. Focus en ernst op de trainingen is een absolute noodzaak.
Je kan er vanop aan dat de andere teams alles uit de kast gaan halen om de degradatie te ontlopen. Is jouw jonge groep voldoende gewapend om daarmee om te gaan?
De strijd tegen degradatie is veel meer dan handballend de beste zijn. Dit is een sportieve oorlog die gevoerd wordt. Ik denk dat we de nodige kwaliteiten hebben om mee in de strijd te gaan en ons behoud in eerste nationale velig te stellen.
Het is voor HUBO extreem belangrijk dat er niet gedegradeerd wordt. Geeft dit extra stress of aanpassingen aan jouw spelmethode? Speelt die wetenschap überhaupt mee?
Wat extra spanning en stress is er sowieso bij mij. Qua aanpassing: vooral meer kunnen trainen als team, zodat we meer automatismen kweken. In de wedstrijden zelf is het winnen nu wel nog belangrijker dan voorheen maar er verandert hopelijk weinig aan de manier van werken.
Wie zie je degraderen?
Een lastige vraag waar ik wijselijk niet op ga antwoorden J. Alle ploegen hebben hun wapens, laat ons het hierbij houden.
Na drie jaren als T1 neem je op het eind van het seizoen afscheid en ga je jezelf weer meer toeleggen op de jeugdvorming. Doe je dit met pijn in het hart of geeft het je rust? Jij gaat als echte handbalfanatiekeling het seniorenhandbal niet missen? Mogen we je volgend seizoen toch weer verwachten ( al dan niet als invaller) als T1 of T2 bij de senioren?
De keuze om (tijdelijk) te stoppen bij de senioren is volledig mijn eigen beslissing en het verstandigste dat ik kon doen voor mezelf. Die beslissing heb ik genomen nadat ik geruime tijd geplaagd werd door fysieke klachten. Vooral het laat trainen vormde een steeds groter probleem. Met veel plezier richt ik me volgend seizoen nog meer op de jeugd dan de voorbije jaren. Denk dat daar zeker en vast nog zaken zijn die voor verbetering vatbaar zijn.
Bij de jeugd wil ik vooral ook het echte handbalplezier (voor mezelf) terugvinden, dat bij de senioren door meerdere oorzaken niet altijd even fanatiek aanwezig was. Toch heb ik nog altijd de ambitie om in de toekomst te coachen in de SHL. Daarnaast heb ik volgend seizoen opnieuw meer avonden vrij om het seniorenhandbal te volgen. Je gaat me dus zeker en vast nog genoeg zien.
Jouw opvolger wordt Jo Smeets. Heren 1e nationale zou echt de wachtkamer worden voor de Super Handball League, waar aankomende talenten hun vervolmaking zouden krijgen. Was dat al niet vanaf het begin de bedoeling?
Ik denk dat dit de voorbije 3 jaren al zo geweest is. Deels is dit ook gelukt. Meerdere spelers hebben stappen kunnen zetten naar de SHL vanuit eerste nationale. Moeilijkheid daar is om voldoende aan spelen toe te komen, dit door zware concurrentie en de ambities van de club. Ik hoop vooral voor alle talentvolle spelers en voor Jo dat de samenwerking tussen de seniorenploegen beter op mekaar wordt afgestemd, zodat spelers ten volle hun talenten kunnen ontplooien en blijven groeien.
Zie je als jeugdcoördinator nog werk- en verbeterpunten bij de jeugd?
Als je denkt dat er niets is dat beter kan, ben je sowieso fout bezig.
Op vele vlakken zijn er nog voldoende verbeterpunten. Dikwijls zijn dit details maar die details maken net het verschil in sport. Eén groot punt is de nodige communicatie die moet verbeterd worden. Communicatie tussen trainers (ploegtrainer en specialisten (keeper- en fysieke trainer) bvb, …
Nu gaan we wegdromen! Neem, je hebt onbeperkt budget. Hoe zou je het spenderen binnen de jeugdwerking? Zou dit (toekomstgericht) een wezenlijk verschil maken?
Zo eens losweg dromen is altijd leuk J. Met een onbeperkt budget zou ik vooral heel veel investeren in accomdatie en facilteiten.
Een eigen hal waar we kunnen trainen wanneer we willen. En dan heel veel faciliteiten erbij: krachtruimte, kinesistpraktijk, studeerruimte, rustruimte, lokaal voor video-analyse, eigen (gezond) restaurant….
Dit zijn allemaal factoren die de (jeugd)spelers helpen om in optimale omstandigheden te kunnen trainen. Spelers hebben zo veel minder zorgen aan hun hoofd en zullen hun tijd veel beter en optimaal kunnen benutten. En tijd is voor deze generatie het meest kostbare goed, toch?
Play-offs Heren 1e Nationale:
Wedstrijd 1: Hc Eynatten – Raeren vs HUBO handbal
Zaterdag 22/03/2025 om 20u in de sporthal van Eynatten
RV: HUBO Handbal
