Deel deze inhoud:
Veel mensen die de topper tussen Linkhout en Wiemismeer zaterdagavond bijwoonden, hebben zich op zondagmorgen nog eens extra in de ogen gewreven. ‘Ben ik er wel echt geweest’ of ‘was het bier nu toch wel meester’. Het waren allicht de bedenkingen bij de meesten onder hen. Toegegeven, een onwaarschijnlijke terugkeer als die van Zwaluw Wiemismeer maak je dan ook niet elke dag mee. Tien minuten na de rust bij een 5-1-achterstand, gaf niemand nog een eurocent voor hun kansen. Het pleit voor de Zwaluwen, dat zij 8 minuten voor tijd nog tot 5-4 terugkeerden. Helaas voor de gasten, verder geraakten zij niet meer!
Als je er dan de cijfers bijhaalt, trekt de mist allicht iets sneller op. Linkhout en Wiemismeer beschikken niet alleen over de beste aanval, bovendien slikken zij ook niet zo gemakkelijk een tegendoelpunt. Dat het dan uiteindelijk toch 5-4 werd, zegt veel zo niet alles over een heuse topper. Een kraker, bol van doelpunten dus, een ‘geruststellende’ voorsprong, een ‘onwaarschijnlijke’ terugkeer en bibberen tot het einde en dan heus niet alleen van de bijtende kou!
De gasten begonnen het best aan deze wedstrijd, maar Vanalken mikte rakelings over en Valée testte van dichtbij de kwaliteit van de handschoenen van Vaes. De eerste echte mogelijkheid van de thuisjongens leverde gelijk ook de openingstreffer op. Halfweg de eerste helft klommen de bezoekers weer langszij, maar lang konden zij hiervan genieten. Dikke twee minuten later lukte Simon Volders een tweede thuistreffer. Dat was meteen ook de 2-1-ruststand.
Na de pauze leken we wel midden in één of andere avonturenfilm beland te zijn. Eentje met een plot waarin de spanning te snijden viel. Hoewel, toen Linkhout in drie minuten tijd evenveel doelpunten lukte, leek het lot van de gasten ook bezegeld. De jongens van coach Ralph Gregoor namen evenwel een flinke hap in de zure appel, kwamen nog tot 5-4 terug, maar allicht hadden ze vooraf toch één kaarsje te weinig laten branden in de plaatselijke ‘Lourdesgrot’.
Een mirakel bleef dan ook uit. Linkhout kan de hand naar een mogelijke titel stilaan uitsteken, voor Wiemismeer blijft het zo lang mogelijk het vuur aan de schenen van leider Linkhout leggen. Als we al van spankracht spraken in het onderlinge duel; ze is ook na zaterdag nog niet helemaal verdwenen als je over de titel spreekt!
Foto: RV Zwaluw Wiemismeer
