Deel deze inhoud:
“Handbal is een familiesport! Dat is heel erg duidelijk en daar ben ik enorm dankbaar voor.” Met die mooie woorden nam Sporting Pelt Legend Gaëtan Van Haesendonck afscheid van het handbal. De speler moet noodgedwongen stoppen omdat er geen team op zijn pad passeerde die hem volgend seizoen nog een kans wil geven.
Wij lieten bij Sportactua het stof even gaan liggen na de verloren titelfinale tegen HC Visé. Maar namen na de wedstrijd toch even uitgebreid en rustig de tijd om na te kaarten met de speler in kwestie.
Gaëtan, je sportieve carrière eindigt maar het is geen afscheid langs de achterdeur, maar wel door de grote poort in Pelt.
“Dat heb ik nog maar eens mogen merken na de laatste competitiewedstrijd”, is Van Haesendonck duidelijk. “Een afscheid zoals dit, ik kan het eigenlijk iedereen alleen maar toewensen. Om zo op handen te worden gedragen. Het is heel speciaal, ook al pakken we de tweede titel niet.”
“Als je ziet wat het vorig jaar betekent heeft voor de mensen van Pelt. Mensen die echt tegen je komen zeggen van: bedankt! Dit is 20 jaar geleden, een titel! En eigenlijk heb je alleen maar een wedstrijd gewonnen maar dat betekent zoveel voor die mensen. En nu nog merk je dat die dankbaarheid er nog steeds is, dat is gewoon prachtig. Ik weet niet goed wat zeggen eigenlijk, de emoties komen los, sorry.”
Handbal is een familiesport!
Gaëtan, je neemt nu afscheid van de sport. Maar als je handbal nu vergelijkt met andere sporten, hier sta je toch dichter bij het publiek, je voelt je als het ware deel van een familie?
“Het is toch nog een andere relatie als in andere sporten, inderdaad. Sporting Pelt, dat is een familie. Maar ook de clubs waar ik voorheen gespeeld heb zoals HC Atomix. Net hetzelfde, een heel dichte relatie met de supporters. Bij elke ploeg waar ik gespeeld heb was er een korte relatie tussen supporters, bestuur en spelers.”
“Handbal is een familiesport! Dat is heel erg duidelijk en daar ben ik enorm dankbaar voor. Je gaat samen door dik en dun. Dat wil zeggen dat je samen overwinningen kan delen maar ook samen verlies kan delen. En dat is eigenlijk prachtig!”
