Deel deze inhoud:
De echte clubmensen horen bij een uitstervend ras. Gelukkig zijn er wel nog mensen die zich voor de 100% inzetten voor hun club. Bij FC Habo-Borgloon is secretaris en afgevaardigde Bruno Goffin daar één van. Reeds 35 jaar, met soms tot ergenis van zijn vrouw, die vaak zegt…Waarom zet je je bed niet in de kantine? Maar Bruno kan niet zonder zijn clubje. “Ik krijg veel waardering van FC Habo-Borgloon!” Het is een familieclub en daarom steek ik er zoveel energie in.
Bruno Goffin woont op een boogscheut van het veld en slijt er vele uren. Als voetballer begon hij ook bij het clubje uit zijn dorp. Tussendoor drie jaar Broekom, om op 21-jarige leeftijd terug te keren naar de club van zijn hart.
Bruno, met alle respect uiteraard. Je brengt op vrijwillige basis het grootste gedeelte van je tijd door op de club. Waarom doet een mens zo iets?
“Ik ben 56 jaar”, steekt Bruno Goffin, steeds met een rustige uitstraling van wal. “Over mensen van onze leeftijd, denken de jongeren vaak dat we conversatief zijn. En op veel punten is dat misschien ook wel zo. Respect tonen naar iedereen en daarvoor ook waardering krijgen. Dat zijn belangrijke aspecten om je te kunnen inspannen om voor het even welke vereniging. Hier bij FC Habo-Borgloon krijg ik enorm veel waardering. Door voorzitter Erwin Manshoven en de andere bestuursleden. Van de staf, spelers en supporters. Daarvoor doe ik het.”
40 uur op vrijwillige basis!
“Als secretaris en afgevaardigde kruipen er inderdaad vele uren in de club”, vervolgt Bruno, die werkt in de regio Sint-Truiden voor Fluvius. “Dat gaat van het gras afmaaien tot de boekhouding en allerlei administratieve taken. Daardoor vertoef ik meestal toch op vrijwillige basis rond de 40 uur op de club. Daarom dat mijn vrouw Linda dikwijls zegt om mijn bed in de kantine te zetten (lacht). Maar ze is wel mijn grote steun hoor!”
Prachtig seizoen!
“Met het vieren van de promotie naar tweede provinciale werd voor mij een grote droom werkelijkheid”, aldus een glunderende Bruno. “Drie jaar lukte het niet. Een goede staf met een toptrainer als Peter Voets hebben de jongens de nodige motivatie en vertrouwen geschonken. Met grinta kan je veel punten scoren. Daarnaast hebben we veel kwaliteit in onze ploeg. Natuurlijk moet je ook Dame Fortuna eens regelmatig aan je zijde krijgen. Want met een krappe kern hadden we gelukkig weinig last van blessures. Bovendien moesten we het doen zonder echte spits.”
Ambitie?
“Een rustig seizoen draaien”, blijft Bruno realistisch. “Tweede provinciale is een schitterende reeks voor ons met streekderby’s. Op karakter gaan we veel ploegen pijn doen, maar hoog van de toren blazen zal niemand hier doen bij FC Habo-Borgloon.”
“We zijn een familieclub met fantastische supporters. Zelfs op verplaatsing gaan er een 50tal supporters steeds mee en sluiten we de kantine daar af (lacht). Ach, voetbal is toch een uitlaapklep en moet een feest zijn. Bovendien de waardering is enorm. Zelfs van de tegenstrevers krijg ik vaak waardering. Daarom blijven we zo lang de gezondheid het toelaat verbonden aan deze mooie club.”
